Scoville Heat Units (SHU) is een veel gehoorde term in de peperwereld. Maar waarom? Waar komt het vandaan en hoe belangrijk is het tegenwoordig nog?
In het kort: De scovilleschaal werd in 1912 ontwikkeld door Wilbur Scoville, waar het zijn naam van ontleent. Een exacte hoeveelheid gedroogde pepers werd opgelost in alcohol om alle capsaïcine uit de peper te onttrekken (zo wordt door sommigen in de peperwereld nog steeds pepertinctuur gemaakt) en dat extract werd vervolgens verdunt met suiker. De hoeveelheid suiker die nodig is om de hitte niet meer te proeven maakt de scovilleschaal, gemeten in stapjes van 100. Aanvankelijk had hij een testpanel met zogeheten experts die dit proefden en zo tot de conclusie kwamen. Daardoor was de schaal natuurlijk zeer subjectief. Iedereen ervaart hitte immers anders. Tegenwoordig worden deze hitteconcentraties gemeten in laboratoria en gaat het daardoor veel nauwkeuriger.
Het belang van SHU is tegenwoordig nog steeds groot. Groeiers willen alsmaar hetere soorten kweken (denk aan Carolina Reaper en Pepper X ontwikkelaar Ed Currie) en bedenkers van challenges gebruiken de heetste extracten en/of kristallen om maar te pronken met knalhete (maar soms onsmakelijke) snacks of snoepgoed waar social media influencers vervolgens op kicken. Juist voor de meer getrainde peperfreaks valt echter op dat die SHU helemaal niet zo veelzeggend is. Die Carolina Reaper kan dan wel officieel als heetst uit de test zijn gekomen, de hittebeleving is nog steeds persoonlijk en voor iedereen anders. Intensiteit van hitte, maar vooral ook de plaats van de burn zal voor iedereen anders voelen. De één gaat helemaal kapot aan een agressieve hitte in de keel, terwijl de ander daar helemaal geen last van heeft en die gemene prik op de tong maar niet de baas kan. Komen we toch weer terug bij dat testpanel van het begin: gewoon lekker proeven en zelf ervaren wat die peper met je doet!
Meer informatie over de Scovilleschaal vind je hier.